Wanneer en hoe het begon, dat weet ik niet meer, maar ik weet wel dat ik op een dag tegen Renee zei: 'Lief, ik wil aan de slag met papier-maché.' Diezelfde dag haalden we behanglijm op, verscheurde ik de kranten die we hadden en liet Renee mij zien hoe dik de behanglijm moest zijn:'Geen water, maar gel.' Al gauw haalde ik de stukjes krantenpapier door de lijm en zat ik mijn eerste papier-maché project te maken. Ik vond het geweldig. Niet alleen werd toen mijn eerste project geboren, maar ook de liefde voor papier-maché.

Afgelopen zaterdag stond ik op een markt in Apeldoorn. Ik speelde al een tijdje met het idee in mijn hoofd om op locatie portretjes te tekenen, alleen durfde ik dat eerder nooit zo goed. Dankzij een schop onder mijn reet van Sari, ben ik het gaan doen. En eerlijk: ik vond het hartstikke leuk!

Welkom bij de eerste 'Hier ben ik mee bezig' proces blog van projecten waar ik mee bezig ben. Mijn eigen passie projecten: daar waar ik met enorm veel plezier aan werk. Aangezien mijn brein met veel dingen tegelijk bezig is (het is nooit stil) vergeet ik waarschijnlijk wel een project te vermelden, maar hee, die hou je dan te goed voor een volgende keer.

Kabouters vind ik super leuk om te tekenen. De kleine wezens veroverde mijn hart toen ik als kind het boek 'Leven en werken van de Kabouters' met illustraties van Rien Poortvliet zag. Ik kon er uren naar kijken, het was zo'n geweldige wereld die hij had geschept. Ik kan me herinneren dat uiteindelijk de kaft eraf is gevallen en we alleen nog het binnenwerk hadden. Het boek was dus erg geliefd. 

Yes! Daar is ie dan, mijn unieke, one-of-a-kind, vers van de pers Delfts blauwe tegel. De tegel heb ik een poos geleden gemaakt bij Heinen Delfts Blauw in een workshop tegel schilderen. Naast dat ik het super leuk vond om te doen, inspireerde het mij ook. Want, hoe leuk zou het zijn als ik meer tegeltjes zou hebben? Nu heb ik, waarschijnlijk net als jij, geen keramiek oven. Maar... ik heb wel droogklei. En dat doe ik door mijn keramiek tegel na te maken.

Misschien is het je al opgevallen, maar mijn kaarten verkoop ik tegenwoordig op de markt in een verpakkingszakje. De reden is simpel: Beschermen tegen vochtigheid en andere weer invloeden. Lange tijd heb ik andere vormen geprobeerd, zoals o.a. een plexiglas plaat waaronder mijn kaarten lagen en klanten konden aanwijzen welke ze graag wilden hebben. Nu ben ik toch maar overgestapt op plastic zakjes. En dat voelt soms niet heel chill... moet ik eerlijk bekennen.